vegan navegan birbirine aşık olabilir mi

elinde tavuk kanadı kemiren birine nasıl aşık olabilir insan ? navegana aşık olan vegan kendıne veganım demesin :) tartışın bakalım beybiler

vegan olmayan insanları vegan yapmak için büyük bir fırsat bu. eğer partneriniz vegan değilse ona veganlığın niye son derece doğru bir şey olduğunu anlatmalısınız. bazı kurallarınız olmalı tabii ki. mesela eğer kız arkadaşım benimle yaşamak istiyorsa ve vegan değilse kapı eşiğinden içeriye hiçbir hayvansal gıdayı sokamaz. bir yerde yemek yiyeceksek de genelde vegan restorana gitmemiz gerekir. gözümün önünde steak falan yerse sıkıntı çıkartırım çünkü. bunları söyledikten sonra şunu söylemek istiyorum: eğer biz veganlar sadece kendi aramızda takılacaksak nasıl diğer insanlara veganlığı anlatacağız? arkadaşlar insanların büyük çoğunluğu aptaldır ve değişimden, bilinmeyenden korkarlar. yapmamız gereken şey veganlığın toplumda sık sık duyulmasını ve kabul edilen, normal bir şey haline gelmesini sağlamak. yani zaten normal de, non-veganlar anormal olarak algıladığı için böyle yazdım. ben şahsen bir vegan olarak, vegan olmayan kadınlarla sevgili olmayı doğru buluyorum. çünkü eğer bir kadın benim kız arkadaşım olacaksa rasyonel, mantıklı ve akıllı bir kadın olması gerekiyor. bu karakter özelliklerine sahip birisi de veganlığın neden çok doğru bir şey olduğunu kolayca anlayabilir. dolayısıyla bir kişiyi daha bilinçlendirmiş ve vegan yapmış olurum. unutmayın biz insanları bilgisizliklerinden kurtarmaya çalışıyoruz. bunu onlarla iletişim kurmadan ve onlara kızarak yapamayız.

denizciyim ve gemide vegan oldum. henüz yeni hayatıma alışamamışken gemiden ayrılıp navegan olan sevgilimin yanına gittim. evlenmemize 20 gün vardı. ikimiz içinde fazla değişkenin olduğu bir 20 gün ve sonrasında 6 ay geçirdik. onun gözünden bakarak 5 yıllık ilişkimiz için çok radikal bir değişiklik yapmış oluyordum. bu durum ekstra bir soru işareti anlamına geliyordu evlilik hayatımız ve geleceğimiz için.veganlığı sindirememişken bir başkasına anlatmak sanıldığı kadar kolay değil. bu durum çevremizde kimsede görmediğimiz ve ilk defa deneyimlediğimiz bir duyguyken hemde. beni anlıyordu ama onun içinde her şey o kadar yeniydi ki, şöyle bir durum geçti aramızda; ilk günün akşam yemeği için kendisine tavuk taşlığı almıştı ve akşama doğru bana aynı masada tavuk yerse rahatsız olup olmayacağımı sordu, cevap vermeden önce düşünmem gerekti çünkü ilk defa böyle bir seçim hakkım olacaktı (son 20 günün gemide ve herkesin günde üç öğün hayvansal gıda yediği masalarda ve tabi ki kimseye karışamayacağım bir ortamda geçtiğini tekrarlamak isterim.). kendimi denemek ve onu kısıtlamamak için rahatsız olmayacağımı söyledim. sonuç olarak rahatsız oldum. bu durumu dile getirdim.artık eve et gitmiyordu ama süt peynir vs giriyordu. kendisi dışarıda yemek yiyeceksek veya bir davete gidecekse et de yiyordu. her ikimizde kendimizden ödün vermiş oluyorduk ki evliliğin temel taşlarından birisinin ödün vermek olduğunu düşünüyorum. veganlık şu anda kişiliğimin temel taşlarından birisi ve evlilikte olsa dahi böyle temel bir hayat görüşü söz konusu iken ödün vermenin biraz fazla olduğu fikrini o gün de taşıyordum şimdi de taşıyorum.

vegan olduğum ilk günlerde aldığım kararlardan birisi kimseyi bu duruma zorlamamaktı. burada 'zorlamak' anahtar kelime bence. o günlerde evleneceğim kişinin benimle müşterek hassasiyetleri paylaşması gerektiğini düşünüyordum. buna onu zorlamanın ise beklenmedik daha kötü sonuçları olabilirdi ki kişilik olarak bu tarz bir durumun ters tepeceği bir kişiliğe sahip kendisi. yirmi gün geçti ve evlendik. nişan günü bana ilk defa deneyerek elleriyle bir vegan pasta yaptı. onun da benim için çabaladığını görmek mutluluk vericiydi. nikah yemeğinde bir bir tek ben vegan yemek yedim. eminim normalde bana eşlik ederdi ama o günlerde her şey yeni ve her şey o kadar hızlı oluyordu ki. evlilik hayatı başladı ve ben veganlığı sindirdikçe onu peynir yerken görmek git gide daha zor gelir oldu. tabi veganlık üzerine konuşuyorduk çünkü bende yeni şeyler öğreniyordum her gün ve onunla paylaşıyorum. beni anladığını ama zaman ihtiyacı olduğunu söylüyordu. belki hiç bir zaman vegan olamayacağını da söylüyordu ki bu benim için her geçen gün kabul edilebilir olmaktan uzaklaşıyordu. veganlık, felsefesi ile yerleştikçe ve benimsedikçe aynı evde peynir tüketen birisinin olması çok daha zor hale gelmişti. hatta kendime soruyordum; bütün anlattıklarım, izlettiklerime rağmen hala nasıl yiyebiliyor diye. umudumu kestiğim, içimden çok kızdığım zamanlar oldu. vazgeçmeye yaklaştığım zamanlar oldu ama eşimin sağ duyusuna güvendim ve tabi her şeye rağmen aşıktım.

evliliğin ilk altı ayı bu şekilde geçti ve ben denize çıktım tekrar. dört ay sonunda eve döndüğümde artık yeni bir şehir ve yeni bir evde yaşıyorduk ve eşim bana yeni evimize hayvansal gıda girmeyeceğini söyledi. ne kadar sevindiğimi anlatamam. tabi sordum kendisine vegan mı oldun diye ancak olmadığını sadece benim için böyle bir karar aldığını ama öğrendiklerinden sonra hayvansal ürünleri tüketmekten soğuduğunuda açıkladı. kendisi kişiliği gereği bir şeyi tam olarak benimseyemediyse kendisini o zümreye ait hissetmez. eve geldim ve artık neredeyse bir yıldır vegandım. artık günlük hayatta bir çok alışkanlık oturmuştu. eşimle ilgili ilk farkettiğim onda da bir çok alışkanlığın gelişmiş olduğuydu. mesela o da her alınan ürünün arkasını okur, vegan ürünler satan yerleri araştırır olmuştu. bir gün annesinin evine gittik ve köfte vardı yemekte. ben herkesten önce yiyip masadan kalktım henüz yemekler servis edilmeden. kokular rahatsız ediyordu çünkü. salonda otururken iki dakika sonra eşim geldi ve yemek yiyemediğini ağzındaki köfteyi yutamayıp çıkardığını söyledi. tabi içimde uçan kelebeklerin rengarenk olduğunu söylememe gerek yok sanırım. o büyük bir değişim içindeydi. belki gerçekten benimsediği için belki benim için belki kendisi için belki de hepsi için bir yola girmişti. kendisine vegan demeyi reddediyordu hala ama yaşamı vegandı. dışarıda birisi kahvenin yanında bisküvi verirse bazen yiyor bazen yemiyordu mesela. birkaç ay sonra tekrar gemiye çıktım.çevre baskısı içinde bir parantez açayım. hala olduğu gibi ve henüz 'dönmemişken' daha yoğun olarak insanların tacizlerine maruz kalıyordu. bilgi kirliliği ve basmakalıp cümlelerden tekrar bahsetmek istemiyorum ama o süreçte bunlarla hem de en sevdiklerinden bu sözler gelirken uğraşmak zor olmalı.

bir diğer zor yanı ise kişiliğinin önemli bir parçasını kendin için değilde bir başkası için edinmek fikri. kimse bir başkası için kişiliğinin temel taşlarını yerinden oynatmak zorunda kalmamalı. konu ne olursa olsun. eşim bu süreçler ve yazması çok uzun sürecek bir çok olay ve fikir çatışmalarından sonra artık kendisine vegan diyor.dört yıl oldu evleneli ve en büyük ortak paydamız aşkımız ve hayat görüşümüzün temeli olan veganlık. vegan olmasaydı ne olurduk bilmiyorum ama ilk yılımızın ne kadar zor geçtiğini düşününce bu durumun hayat boyu çekilmesinin çok zor olacağını düşünüyorum. çünkü yıllar geçtikçe fikirlerim daha sivri ve daha sert bir hal aldı. artık eskiden tolere ettiğim konularda da yumuşak olamıyorum. hali hazırda aşıksanız sanırım bir yol bulunuyor.henüz aşık olmamışların hikayelerini takip ediyor olacağım başlık.

Kesinlikle olabilir ve çok yüksek ihtimalle kendisini sorgulayacağı, aşık olduğu kişiyi sorgulayacağı, beklentilerini irdeleyeceği, karmakarışık içsel çatışmalara gireceği zor denilebilecek bir dönemden geçecektir. Herkesin bulacağı çözüm ve takınacağı tavır başka olur elbette ancak biz de vegan olarak doğmadık ve her navegan vegan olma potansiyeline sahip biridir. Tıpkı bizim olduğumuz gibi.

Başlık başlı başına çok saçma. Elbette bir yaşam biçimimiz ve duruşumuz var aktivist olarak.

Ama çevremizdeki navegan arkadaslarımızı, anne babamızı kardesimizi silip atıyor muyuz vegan değiller diye?

Elbette vegan birine aşık olmak harika olurdu ama aşk sadece bununla alakalı olabilir mi?

Ben navegan biriyle bir yıldır beraberim ve beraber yasıyorum. Et de tüketiyor hayvansal ürün de. Ama benim beslenme seklime ne syagısızlık ettin ne yargıladı bugune kadar. Ben de ona karısmam. Elbette isterim bu tarafa gelsin ve fikri değişsin.

Ama burası özgür bir dünya. Haklı da olsak bir fikri empoze etmeye calısmak, zıtlıgı kabul etmemek faşizme girer.

ne kadar vicdan sahibi olduğunu veganlığı kabul ettiğinde ve sıcak yaklaştığında anlayabilirsin

aşık olabilir ama bir süre sonra vegan olmayacağını anlarsa soğur, yani ben öyle olurum.