3 yıldır veganım, ondan önce de 1,5 yıllık vejeteryan geçmişim var ama hala kabullenemiyorlar veganlığımı benim. tabii eskisine göre daha az uğraşmalar ama hala aynı dert... farklı bir şehirde olduğun için çok yormuyor artık bemi kabullendim diyebilirim. hatta annemde vicdan yapıyor bazen bu et yeme konusunda, benden etkilendiği belli. ben de alttan almaya çalışıyorum, nasılsa sürekli birlikte değiliz diyerek.
başta beni yargılarcasına katı yorumlarda bulunsalar da zamanla yemeklerle, başka alternatiflerin varlığını kabul ettirip onları da bu beslenmeye en azından evde olduğum sürelerde kabul ettirdim ve kalp rahatsızlıpı olan orta yaş grubundaki babamda hem gözle görülür hem de kan testlerindeki olumlu değişimlerle ne kadar faydalı olduğunu ispatladım.
Eşimle birlikte üç yıl önce vegan olduk, kararımızı ailelerimize açıkladığımızda baştan bu işin ne olduğunu uzun uzun anlatmak gerekti. Sonra hepsi kabul etti ve durumu "normal" karşılamaya başladılar. Fakat şu an çok azalmış olmasına rağmen şöyle diyologlar geçebiliyor aramızda.
Annem: Siz hala şey misiniz kızım?
Ben: ney miyiz anne?
Annem: işte ot yiyeyen.
ben: evet
Anneannem bize "megan" diyor. eşimin babası "otçu" ve anneme göre de hala "şey"iz. babam ise olup biteni hiç iplemeden inek alım satımına devam ediyor, kurbanlık besliyor ve kesimhane yapma gibi planları olduğunu söyledi:S içimiz paralanıyor... böyle ironik şeyler de var işte:S
bugün babam dedi ki
sen şimdi yemek yemeye başladın mı ?
dedim ben zaten hep yemek yiyiyordum sanki kendimi aç bırakıyorum
dedi süt et yemeye başladın yani?
hayır dedim ve o müthiş cümle
illa yemen için kızıp dövmem mi lazım?
ben şok
zor olmadığı inkar edemiyorum elbette ama yavaş yavaş değişiyorlar. aldıkları paketli gıdalardan vegan olanını almaya başlıyorlar mesela. hiçbir şey değişmese bile elbette bir şeyler değişiyor. alışacaklar, umudum var.
anneanne ve dedeyle yaşayan biri için mücadele etmenin anlamının olmadığı bir durum. Yatağıma çıkan karıncayı alıp balkondaki saksıya bıraktığım için "öldüreceksin onları,neyle uğraşıyorsun kafayı yedin" kavgalarından yoruldum. :(
aileniz geride kaldıysa, onlar yollarını aldıysa ve yaşamın çiçeğini size devrettiyse, kolay değilse; sürüklemeye çalışmayın, sevin, teşekkür edin, affedin, salıverin.
işinize bakın, yüklenmeyin, salıverin. siz aileniz değilsiniz, özgür, yepyeni birisiniz.
halil cibran şu manaya gelen bir şey demiş, evlat ailenin attığı ok gibidir, tüm hızıyla uzağa giden..