Bazı zamanlar gelen yaşamama isteği modundayim bu aralar. Bazen ne için yaşıyoruz sorusuna bir cevap bulamamin boşluğu, bazen de insanlarin kaba ve bencilliklerine tahammül etmek cok yoruyor. Nasıl böyle boş vermiş rahat bir sekilde yasiyorlar? bunun bile stresine giriyorum bazen. Sessiz sakin rahat bir hayat için çabalamaya da güç bulamıyor insan. İnsanları oldukları gibi kabul edip yargılamadan yaşamak, diğer canlılara saygı gostermek ,sokağa ciktiginda yesillik içinde araba egzozu koklamadan temiz bir hava almak istemek...
duygularını bence çoğumuz paylaşıyoruz, anlıyoruz.
Başkalarının başkaları olduğunu idrak etmek yıllarımı aldı, alıyor. Herkes kendine özgü bi süreci içinde evriliyor. Bırak değişmeyi, yaşam alışkanlıklarını sorgulamaya henüz başlamamış milyarlarca insan var. Her türlü insan var. Zengin zalim, fakir kamil, okumuş cahil, köylü bilge.. Var oğlu var, var kızı var. Var non-conformingi var, var fluidi var. 🙂 Kabul etmesi ne kadar zor olursa olsun; Herkes elinden gelenin en iyisini yapıyor. Bu bize öyle görünmese bile.
Haddimi bilmeliyim. Yani sözün özü, hakim olduğum alan bedenim ve bilincimdir. Diğerlerine dair yargım sadece kendime bir hatırlatma olabilir, onların ne olması gerektiğine ilişkin öneriler değil.
Kısacası içimde sıkça peydahlanan diğerlerini değiştirme çabasını nafile ve hatta agresif buluyorum. Amacı ne denli iyi olursa olsun, içinde gizli bir şiddet de barındırıyor değiştirme istenci, hem diğerine, hem kendine karşı.
Dünyayı ve varlığımı deneyimlerken ahenkten koparsam, doğmadan önceden beridir adresini bildiğim bir sükuneti ziyaret ediyorum. Mediteyşan, ekşan ve nefes helps.. 🙂
Dış dünyanın algının kapılarından geçip içeride şekillenen bir mevhum olduğunu unutmamaya çalışıyorum. İyi ve kötü gibi dualistik tuzaklara uyanık kalmaya da. Hepimize kolay gelsin valla, kreyzi tayms ne diym..
sanırım hepimiz yorgunuz
evet bende bazen aynı moda girebiliyorum ama Vegan olmak hayatın iyi tarafını görmeyide gösteriyor insana azda olsa değişen insanlar var, bende paylaşımlarım arttırarak değişime biraz daha fayda sağlıyabileceğimi düşünüyorum. Bu konuya odaklanabilirsem daha mesut olacağımı düşünüyorum.
bu başlıkta kastedilen non-veganların duyarsızlıklarını gördüğümüz için biz veganların yorulması ise gerçek olandır. ünlü vegan aktivist james aspey'nin güzel bir tanımlaması vardı buna: "bir kabus görüp de o kabustan uyandığınızda bir rahatlama hissediyorsunuz. vegan olduğunuzda olan şey ise bunun tam tersi çünkü her yerde işkence edilen, acı çektirilen ve gereksiz yere katledilen hayvanlardan elde edilen gıdaları görüyorsunuz. bazı veganlar bu yüzden kızgın." son derece doğru bir tanımlama. non-vegan birisi bir bifteğe baktığı zaman sadece lezzetli bir yemek görüyor fakat biz veganlar o hayvanın nasıl acı çektiğini görüyoruz. insanlar lezzetli milkshakelerini içerken biz veganların gözlerinin önüne ineğin çektiği acılar geliyor. vegan olmanın tek zor yanı bu sanırım.