efenim şöyledir ki, o bayıldığınız vegan üründen markette, kozmetik dükkanında, giyim dükkanında kalmamıştır. üzülürüz hem de çok ama seviniriz de hem de çok. baya bipolar olduğumuzu düşündürten durum. Baya bir veganda gözlemlediğim, ürünü bulamadığı için üzülürken, ürünü bitirecek kadar vegan olmasına sevinme durumudur. varsa aklınıza gelen böyle karmaşık duygularımız, güzel bir gözleme dayalı sosyal bir başlık olabilir burası.
ıssız bir adaya düşsen ve yemek için başka bir şey yoksa balık yemek zorunda kalsan yemeyecek misin? sorusu tarif edilemez bir duygu hissettiriyor bana. hem gülüyorum hem sinirleniyorum hem şaşırıyorum aynı anda
Bazen rahatlık olmuyor degil. Vegan urunlerin alışverişini yapmaya alistiysaniz Örneğin bir ürün alacaksınız o kadar çeşitli ürün arasından alabilecekleriniz belli oluyor. Saatlerce uğraşmıyorsunuz farklı seceneklerle. Hemen sepete at al ve çık.
büyükşehirde yaşamayan veganlar için internetten süt, diş macunu vs. sipariş etmek.
bence kesinlikle navegan şeyleri gördüğümüzde o şekle gelene kadar olan hayvanların söndürüldüğü sürecin gözümüzün önünden film şeridi gibi geçmesidir.
Annemler ben istemediğim halde vegan peynir almışlar bana durduk yere, mutluluktan ağlayarak yiyorum şu an
tabağına her baktığında bu öğünümde de bir hayvanı sömürmedim şeklinde bunu herkese anlatma isteği ve tabakla 10 saniye bakışmadan sonra gülümseyerek yemek yeme
Menüdeki her şeyi yiyebileceğine şaşırmak. İlk kez vegan bir restorana gittiğimde hissettiğim çocuksu sevinç buydu.
Azcık yemek yemese düşüp bayılcak gibi olan, ya da sinirleri bozulan insanları görünce, kendimi çelik gibi hissetmek, onu yemem bunu yemem, bildiğin üç fındık biraz fıstıkla hayatta kalırım, derken yemek konusunda kara kuşak oldum :))
babam(kendisi veganlığın en büyük karşıtlarındandır) markete gitmiş ve benim için söylemediğim halde alpro hindistan cevizli süt almış ki asla almaz böyle şeyler normalde. çok farklı bir mutluluk yaşadım :)