veganizm hayvanların birey niteliğinden hareketle, hissedebilir canlıların yaşamlarına ve yaşam alanlarına saygı duyulmasını söyler. hissetmeyen canlı nasıl olur bilmiyorum. neyse kısacası vicdani bir yerden duygusal bir felsefesi de var veganizmin.
beni veganizme demirleyen bakış açısı ise insanın doğal yiyeceğinin meyveler olduğuna ikna olmuş olmam. yaşa ve yaşama izin ver düşüncesiyle beraber bu farkındalık bana güzel bir zemin sunuyor. yani bir inekten nefret etsem de, ineğe gıcık olsam da onu öldürmek ya da yemek zaten bir seçenek değil benim için. fakat misal bir inek yeni doğmuş bebeğimi toynaklarının altında, kasten ezerse, ineği dövebilirim bilmiyorum. bunu bi insan da yapsa içimden engellenemez bir isyan fışkıracaktır.
neyse çok kopmadan toparlıyorum. tamam veganlık sağlıklı, doğaya saygılı, sömürüden el çekmiş bir yaşam biçimi olabilir, evet ama bunlar sadece vegan olmanın getirileridir bence. neden vegan sorusunun yanıtı olarak çünkü zaten demek isteyebilir miyim?
(bkz:insan neden vegan olur)