yaşamanın iyi bir şey olmadığı ön kabulüyle insan üremesine karşı çıkan akım.
buddha'nın ''life is suffering'' demesi geldi aklıma. çile bülbülüm çile.
baskı ve zorbalıktan bıkarak ama yaşamdan da çıkamayarak biraz böyle arada kalarak antinatalistler de hayatlarını yaşıyorlar bi şekilde. feyste antinatalist veganlar grubunun 16 bin üyesi var. maşallah.
kavram ile ilk defa burada karşılaşmıştım ben de. çok detaylı araştırmamakla beraber kabaca düşündüğümde mantıklı geldiğini söyleyebilirim. (bkz:antinatalist vegan)
bir yanda haklı buluyorum ama çok soğuk bir düşünce gibi geliyor. (Katı gerçekçiliğin soğuk demiri) umutsuz bir düşünce gibi. ayrıca üzerimde baskı bu düşünce ve belki sırf bu nedenle çocuk yapmak istiyorum.
bir yanda antinatalizm.
bir yanda vegan bir bebek, çocuk, hep vegan yaşamış bir insan, 2 nesildir vegan filan...
2.si daha cazip, daha sıcak, pozitif ve iyi geliyor.
Aslinda burada gautama buddha'nin 'dukkha' hakkindaki ogretisinin isiginda antinatalizme bakmak gerekiyor:
'Duḥkha' varoluşun üç işaretinden biridir: 🦋anitya ('geçici'), 🦋duḥkha ('tatmin edici olmayan'), 🦋anatman ('kalıcı bir özü olmayan').Budist sutralarda duḥkha'nın geniş bir anlamı vardır ve üç kategoriye ayrılır:
1️⃣Dukkha-dukkha, fiziksel acıdan kaçınma - buna doğum, yaşlanma, hastalık, ölüm gibi fiziksel ve zihinsel (psikolojik/psikiyatrik) acılar dahildir; arzu edilmeyen bir şeyden dolayı sıkıntı.
2️⃣Viparinama-dukkha, mutluluğun kaybolmasının yarattığı hayal kırıklığı - bu, hoş deneyimleri üreten nedenler ve koşullar sona erdiğinde hoş veya mutlu deneyimlerin nahoş hale gelmesinin duḥkha'sıdır. (Ornegin ictigim bademli sutun tadinin agzimda kaybolmasi ve sonra bademli sutun bitmesi)
3️⃣Sankhara-dukkha, değişen ve kalıcı olmayan şeylerin tatminsizliği– (geçicilik/uçuculuk) koşullanmış şeylerin bize kalıcı mutluluk vermedeki yetersizliği. Bu, 'tüm varoluşu, tüm yaşam biçimlerini kaplayan temel bir tatminsizliği içerir, çünkü tüm yaşam biçimleri değişmektedir, kalıcı değildir ve herhangi bir içsel çekirdek veya maddeden yoksundur.' Bu düzeyde bu terim, kalıcı bir tatmin eksikliğini ya da hiçbir şeyin beklentilerimizi veya standartlarımızı karşılamadığı hissini gösterir. (Ornegin, Baharda acan ciceklerin ne kadar az yasadigini dusunun ve onlarin geciciligini)
Bu degisik & sinsi tipteki acilari daha iyi kavrarsak antinatalistlerin neden bahsettigini daha iyi anlariz.
