ilk zamanlarımda sayılır mıyım bilmiyorum ama 5 ay oldu. evet sanırım hala yeniyim. bu nasıl bir psikoloji ya :( çevremde bir tane bile benimle aynı bakış açısına sahip insan yok. vegan dostu dükkanlara hep navegan arkadaşlarımı götürüyorum, her seferinde geriliyorum acaba yanlış bir şey söyleyecekler mi çalışanların yanında diye.. her akşam yatmadan önce sözlükte takılıyorum, çünkü en azından burada beni anlayan insanlar var.
sabır ve metanet diliyorum :)
etik idealizm dağının tepesinde kimse yoktu. yüksek rakımda dolaşanlar ise insanın aymazlığına karşı gelişen tiksintiden birbirlerini görünce rotalarını değiştiriyorlar. dağın etekleriyse kalabalık. bu yalnızlık başkalarını kendisinin farklı versiyonları olarak görebilince çözülüyor ancak.
Ilk basta bende de 'vistopya' hisleri olusmustu, hala da var. Belki baska alanlara yonelerek insan kafasini dagitiyor ama icinde yasadigin vistopya bir sekilde sana kendini belli ediyor. Insanlarin konusmalarinda, marketlerde, reklamlarda, televizyonda...sanki hep camurlu bir suya bakmak zorundasin gibi, su hicbir zaman tamamen berraklasmiyor. ???
işte tam olarak bu. hissettiklerimin çaydanlığa yansıyan görüntüsü... vistopya da cuk oturan bir ibare olmuş
4. sene de geride kalsa devam edecek olan yalnızlıktır.