naveganların kendini ilk sanması

ön edit: bahsedeceğim konuyu aslında veganların çoğu görür görmez anladı ama başlık sınırına takılmamak ve saçmalamamak için aklıma daha mantıklı bir versiyonu gelmedi bu başlığın.

velhasıl gelelim konuya, ‘veganlar çok agresif' sorunsalı nın en büyük nedenidir. navegan olan kişilerin vegan bir kişiyle diyalog kurarken, kendisine mantıklı gelen ya da gelmeyen, merak ettiği ya da tek amacının dalga geçmek olduğu konulardan bahsedeceği zaman, bunun sadece o ana kadar kendi aklına geldiğini, karşısındaki veganın bu soruyu, argümanı, dalga geçilmeyi ilk defa tecrübe ettiğini sanması durumudur. olabilir, bunun bir kişiye daha önce sorulması, daha önceden cevapladığı, cevabın dünyadaki herkesin dna'sına işlendiği anlamına tabi ki gelmiyor. ama konu karşısındaki isteksizliği, sabırsızlığı ya da bıkkınlığını sen nereye yoruyorsan, oraya gidiyor.

hayatında ilk defa karşısındakine "proteini nereden alıyorsun?" sorusunu soran kişinin konuya yaklaşımı ile, bu soruya öncesinde 437 kere cevap vermiş kişinin yaklaşımı, hevesi malesef aynı olamıyor. bu ilk defa girdiğiniz bir devlet dairesinde, çok ihtiyacınız olan bölümü sorduğunuz danışmanın yüzünde gördüğünüz bıkkınlık ifadesi işte, sizin için çok önemli bu sorunun, onun için "artık yeter" diye isyan eden bakışlarını doğuruyor. ya da gözlüklü biriyle "ehehehe dörtgöz" diye dalga geçerken ki kendinizi yerleştirdiğiniz konumla aynı, evet o kişiyle dörtgöz diye dalga geçmek koca dünyada ilk ve tek senin aklına geldi ve karşında gördüğün "bi bitmediniz amk" surat ifadesi sana kalkıp "bu veganlarda çok agresif, hiç tahammülleri yok soruya, konuşulmuyor hiç" deme hakkını veriyor.

beyin çok mucizevi bir organ, gerçekten kullanıp, düşündüğünüzde, karşınızdaki ile diyalogları kurmaya başlamadan önce birçok cevabı kendi içinizde bulabiliyorsunuz, kullanın. hadi beyni geçin, telefon var. emin olun rastgele bindiği toplu ulaşımda görip etkilendiği insanları, üstündeki kıyafetler, o an okuduğu kitaplara dikkat ederek bu kadar minnak bilgi kırıntılarıyla stalk'layıp bulan insanlar var, şaka gibi evet ama var. İnsanların istediğinde bu kadar aradığını bulduğu bir yer göt cebinize sıkıştırdığınız telefon, google var ya, yaz bak bakiyim gördüğün görüntüler, karşına çıkan makaleler sana ne hissettirecek?

sevgili vegan olmayan dostum, televizyonlarda duyuyorsun bir protein, geliyorsun bana proteini nereden alıyosun, hadi geç proteini sen çinkoyu, potasyumu, k vitaminini nereden alıyosun? bir tek bizi yaşatan proteinle b12 değil biliyorsun değil mi güzel insan? biliyorsun di mi televizyon ve reklamlar, insanlara sadece ihtiyacı olmayan şeyleri pazarlar. gel bir bana kızmadan önce, beni suçlamadan önce düşün, araştır.

ayni seyin veganlarda da goruldugu durumdur. agresif oldugunu duymak kimsenin hosuna gitmez elbette.

vegan, navegan herkesin ihtiyaci tatli dil ve adalettir.

bir yola giriyorsak yorulmak ne hacettir. (?)

bu yaklasimlar, bugunun dunyasinda ve boylesine bir ulkede hakliyken haksiz duruma dusurur. vegan olacaktim veganlar yuzunden vazgectim, gibi sacma sapan dusunceleri arttirir.

malesef isteyerek ya da istemeden hayvan katliami yapan ya da bu duzenin parcasi olan naveganlari da sozlu ya da fiziksel katliamin bir parcasi yapmak, duygu durum olarak belki de onlarin yaptigi ile ayni duruma dusurur. sonucunda da fasizme kadar gidebilir.

toplumsal hareketleri orgutlemek malesef herkesin harci degildir, liderlik gerektirir.

dolayisiyla birkez daha;

(bkz:zülal kalkandelen) (bkz:murat kınıkoğlu) (bkz:yazarların ‘iyi ki var' dediği kişiler)

(bkz:‘veganlar çok agresif' sorunsalı)

(bkz:veganları iyi ve mükemmel insanlar olarak tanımlamak)

Not: bu iki kisi, birbirinden cok farkli konusma ve liderlik skill'lerine sahiptir.

ancak ortak noktalari; guzel,kapsayici ve anlasilir iletisim kurmalaridir.

haklı bir başlık. bu yüzden aktivizmin herkese göre olmadığı kanaatindeyim. bunca sorudan kaynaklanan bıkkınlık sonrasında artık karşı tarafa açıklayıcı ve nazik davranası gelmiyor bazen insanın.

bazı veganlar( bana soru sorabilirsiniz pankartı tutan veganları örnek verebiliriz) aynı soruya yüzlerce, binlerce defa cevap verip karşı tarafı bir nebze düşünmeye teşvik ederler. onlara saygım gerçekten çok çok büyük. sakinliklerini her daim koruyorlar, kendimde o potansiyeli göremiyorum. etrafımdaki protein sorularını bile geçiştirmeye başladım.