birkaç kez hayvansal beslenmek durumunda kaldım misafirlikte olduğum için, ve peynir helvası yedim keyfi ama sonra çok pişman oldum. bu tercihi kendim yapsam da bazı tatlardan vazgeçememek ya da damak zevkime yenilmek çok kötü. bu gelgitin oluşturduğu kaygı beni çok yıpratıyor bazen ağlıyorum. sizin de hiç zorlandığınız oldu mu sayın kullanıcılar?
tabi ki çoğumuzun bu tarz tecrübeleri olmuştur. içinde peynir altı suyu tozu olan bir atıştırmalık yemiştim askerde, sonradan dank etti kafama sergilediğim davranışın gereksizliği. vicdanen hiç rahat hissetmemiştim uzunca bir süre, şimdi yazarken bile vicdanım rahat değil...
bir 4 5 ay oldu arkadaşımla cips almaya gitmiştik laysin yeşil ambalajlı cipsini uzun zamandır yemediğimi ve tadının güzel olduğunu hatırladım. satın aldık çıktık iki dakika yemişizdir ambalajı gözüme çarptı yoğurtlu yazıyor... zihnim oyun oynamış gibi hissetmiştim, sonra yemeyi bıraktım. kendimi bir hayli kötü hissetmiştim. ama artık, böyle tek tük hataların olabileceğini dert etmememiz gerektiğini düşünüyorum.
En güncelini anlatayım beğenirseniz diğerlerinide anlatırım...
21 günlüğüne gittiğim askerden 10 kilo verip döndüm. Nasıl mı? İlk gittiğim gün öğlen gibi girdiğim askeriyede akşam yemeğine anca işlemler bittiği için ve bütün gün deli gibi koşturduğumu için yorgun ve bitkin özelliklede oldukça aç kalmıştım. Bu arada, Askere giderken kendime bir söz vermiştim. Asla et yemiyeceğim eğer vücudumun yaşam standartını devam ettirebilirsem, beslenebildiğim kadar vegan besleneceğim( vegan beslenebileceklerimi yazacağım birazdan) ölmeye, bayılmaya yakın hissedersem max. Vejeteryan besleneceğim dedim.
Tabi ilk günün stresi, herkes bağırıyor, yorulduk, açlık direncimin kırılıyor! Yemeği aldım tabağıma. Etli bir çorba, fırında peynirli makarna, cacık,süp ve ekmek . Yiyebileceğim vegan hiçbirşey yoktu ekmekten başka. Önce bir dilim ekmeği kuru yedim ellerim titremeye başladı ve orada açlığın insanın direncini nasıl kırdığını anlayıp fırında peynirli makarnanın Tüm peynirlerini kenara ayırıp( vicdanen ne kadar az yersem diye) makarnaları yedim. Daha ilk günden orucu bozmuştum. Akşam o kadar rahatsız oldumki, ertesi gün sabah kantinden besleneceğim dedim. Hangi kantin? Hah! Bak oradan birşey alanın varya aklını seveyim. Leş! Yemekhaneye Döndüm. Dedim belki burada şansım döner . 5 zeytin, peynir, koca domates , çay , kapalı tereyağı. Dedim zeytin, domates, çay yeter. Yetmiyor gülüm! İstanbulun tepesinde bir yerde bütün birliği gezince yetmiyor! Öğlen yemeği herşey etli bir tek meyve var be ekmek. Bak o ekmek bayat olmasa doyuramazlar . Ekmek ve meyve kombinasyonunu çözüp 2. Gün öğlen yemeğimi böyle çözdüm. Akşam yemeği herşey etli fakat cacık var! 2 . Günde bir günah!!!. 3 . Günün şafağında durumu uyanıp bu işe dur demek için bütün mangamı seferber ettim. Peynirle zeytinleri takas. Tereyağıyla reçelleri takas. 5. Günün şafağında işleri çözüp sabahları zeytin ekmek çay. Öğlenleri ya bir gün önceden zulaladığımız meyve artı ekmek ya da ogünün meyvesi ve ekmek. Akşamları iptal ettim yemeden aç yattım! Kısacası büyük bir Zorunluluk sebebiyle yemek zorunda kaldım. Ama bana sorarsan burada önemli olan vicdanen kendini rahatsız hissetmiş olman bile yeter! Çünkü veganlık benim için sadece yeme şeklimi değiştirmek değildi aynı zamanda hayata bakışımı, vicdanımı ve cana verdiğim değeri değiştirmekti. Ben yapabildiğim tüm eforu sarfedip min. Şekilde hayatta kalmak için çabaladım. Fazlasını yapmam yaşamımı riske atmak olur! Daha fazla hayat kurtarabilecekken ölmek?
21 günlüğüne gittiğim askerden 10 kilo verip döndüm. Nasıl mı? İlk gittiğim gün öğlen gibi girdiğim askeriyede akşam yemeğine anca işlemler bittiği için ve bütün gün deli gibi koşturduğumu için yorgun ve bitkin özelliklede oldukça aç kalmıştım. Bu arada, Askere giderken kendime bir söz vermiştim. Asla et yemiyeceğim eğer vücudumun yaşam standartını devam ettirebilirsem, beslenebildiğim kadar vegan besleneceğim( vegan beslenebileceklerimi yazacağım birazdan) ölmeye, bayılmaya yakın hissedersem max. Vejeteryan besleneceğim dedim.
Tabi ilk günün stresi, herkes bağırıyor, yorulduk, açlık direncimin kırılıyor! Yemeği aldım tabağıma. Etli bir çorba, fırında peynirli makarna, cacık,süp ve ekmek . Yiyebileceğim vegan hiçbirşey yoktu ekmekten başka. Önce bir dilim ekmeği kuru yedim ellerim titremeye başladı ve orada açlığın insanın direncini nasıl kırdığını anlayıp fırında peynirli makarnanın Tüm peynirlerini kenara ayırıp( vicdanen ne kadar az yersem diye) makarnaları yedim. Daha ilk günden orucu bozmuştum. Akşam o kadar rahatsız oldumki, ertesi gün sabah kantinden besleneceğim dedim. Hangi kantin? Hah! Bak oradan birşey alanın varya aklını seveyim. Leş! Yemekhaneye Döndüm. Dedim belki burada şansım döner . 5 zeytin, peynir, koca domates , çay , kapalı tereyağı. Dedim zeytin, domates, çay yeter. Yetmiyor gülüm! İstanbulun tepesinde bir yerde bütün birliği gezince yetmiyor! Öğlen yemeği herşey etli bir tek meyve var be ekmek. Bak o ekmek bayat olmasa doyuramazlar . Ekmek ve meyve kombinasyonunu çözüp 2. Gün öğlen yemeğimi böyle çözdüm. Akşam yemeği herşey etli fakat cacık var! 2 . Günde bir günah!!!. 3 . Günün şafağında durumu uyanıp bu işe dur demek için bütün mangamı seferber ettim. Peynirle zeytinleri takas. Tereyağıyla reçelleri takas. 5. Günün şafağında işleri çözüp sabahları zeytin ekmek çay. Öğlenleri ya bir gün önceden zulaladığımız meyve artı ekmek ya da ogünün meyvesi ve ekmek. Akşamları iptal ettim yemeden aç yattım! Kısacası büyük bir Zorunluluk sebebiyle yemek zorunda kaldım. Ama bana sorarsan burada önemli olan vicdanen kendini rahatsız hissetmiş olman bile yeter! Çünkü veganlık benim için sadece yeme şeklimi değiştirmek değildi aynı zamanda hayata bakışımı, vicdanımı ve cana verdiğim değeri değiştirmekti. Ben yapabildiğim tüm eforu sarfedip min. Şekilde hayatta kalmak için çabaladım. Fazlasını yapmam yaşamımı riske atmak olur! Daha fazla hayat kurtarabilecekken ölmek?
tarafımda henüz yaşanmadı, yaşanmaması ümidiyle. ancak şu soruyu duymak beni çıldırtıyor 'veganlığın mı bozuluyor?' evet kardeşim bozulursa vegan cehennemine gideceğim yani vicdan azabı.
bazen rüyalarımda yaşadığım durum. rüyalarımda genelde korktuğum ama fakında olmadığım olaylar başıma gelir, rüyadan ziyade kabus da diyebiliriz yani. neyse, navegan bir şeyler yedikten sonra büyük bir pişmanlık duyduğum birkaç kabus görmüştüm. umarım hiçbir zaman gerçek olmaz zira o hissi asla yaşamak istemem.
yaşamadığım vicdan azapları, onların hep gereksiz bi gerilim yarattığını düşünmüşümdür, sigara bırakma çabam gibi, ne zaman bıraktım desem geri içerim, ne zaman aman içiyorum işte desem canım istemez, en son 20-25 gün önce içmiştim herhalde, bırakmış olsaydım şimdiye bir paket içmiştim. Kısacası çok da dikkat etmiyorum bu tarz şeylere, bitter bilmem ne, yemişim sonra bir de ne göreyim içinde süt tozu var binde bilmem kaç, bi daha yemem ama yaptım diye de kahrolmuyorum açıkcası.kahrolursam gider yaparım çünkü, pisliğe meyilliyim sanki :))
ailemden şiddet gördüğüm için arada babaannemde kalıyorum. sabahtan bir şey yiyemedim sonrasında da evden kaçar gibi çıkmak zorunda kaldım. tam da yasağın başladığı zamana denk geldi ve marketler kapandı. babaannemde de yiyecek çok az şey olduğu için... diğer gün markete gittim ama hala beni rahatsız ediyor yediğim.
İnsanlar! Duyun beni! Bilinçli olarak et/süt/yumurta tüketiyorsanız, hissedebilen canlılara zarar veren bir davranışta bulunuyorsunuz.
Not: Budizm'de bu tür yanlış davranışlara 'unwholesome' denir. Yani zararlı, sağlıksız, ve de ahlaken yanlış davranış.
Sonuç: şefkatli olalım, hissedebilen canlıları koruyalım!