konfor alanı

videolarla, bilimsel gerçeklerle, belgesel vb çalışmalarla ne kadar insanlara veganlığı anlatsak dahi, insanların veganlığı "ekstrem" bulmasının nedeni olan psikolojik kavramdır. herkes görüyor bir ineğin ölmek istemediğini, domuzların çektiği acıyı, hepsinin hissettiği korkuyu görebiliyorlar.

veganlık, hayvan hakları ve insanların tüm bu konudaki çabası, kendi alışkanlıkları ile rahatsız oldukları bu manzara arasındaki bağ kuvvetlenince başlıyor kendini savunmalar, karşıdaki vegana kendini kötü hissettirmeler (bkz:veganlara uygulanan psikolojik şiddet) . ne zaman ki rahatsız edici olayların olmaması için nelerden vazgeçmeleri gerektiğini fark ediyorlar o zaman başlıyor tüm gereksiz argümanlar, cevabını bildiği halde yöneltilen abuk subuk sorular, arkasının boş olduğunu herkesin bildiği bahaneler. malesef ki bu noktada veganlar ne kadar anlatırsa anlatsın, karşıdaki kişi kendi kendine "benim keyfim için, başka canlıların bunları çekmesinden rahatsız oluyorum ve rahatsız olduğum şey hakkında bir şeyler yapmalıyım" demediği sürece, veganlar gereksiz duyar kasan (bkz:gereksiz vegan duyarı) , sürekli kendi düşüncelerini zorlamaya çalışan agresif kişiler olarak (bkz:‘veganlar çok agresif’ sorunsalı) anılacak.

kesinlikle vegan olup olmama kararını bir insanın verebilmesi için konfor alanından vazgeçebilen bir insan olması gerektiğini düşünüyorum ben de. kavram hakkaten çok yoğun bir duygu durumunu ele alıyor, kimi insanı şiddet gördüğü, hakaretler işittiği ilişkilerde tutarken, kimisini borçlar içinde, aslında bırakması gereken işlerin, uğraşların içerisinde tutuyor. "normalleşen" her ortam insanın konfor alanına dönüşüyor, araştırmış, belgeseller izlemiş ve ahlaken kendini vegan olarak tanımlayan bir insan için tekrardan hayvansal herhangi bir şey tüketmesi ne kadar uzaksa, kendini içinde bulunduğu konuma yine aynı şekilde hazırlamış bir insanın hayvansal bir şey tüketmeyi bırakması da maalesef o kadar uzak olabiliyor.