uykusundan uyanamayan tutarsız navegan davranışlarından biri. korkunç bir rıza üretiminin aktörü.
bi gün bir akrabanın buzluğunu açtım. poşetlere sarılı hayvan parçaları duruyordu. kapattım, rahatsız olup. seri katil sanki. evin içinde gülme, gırgır şamata devam ediyor. eceliyle göçmüş müteveffa birini halıya sarıp, diklemesine kapı arkasına koysam herkes yadırgar beni haklı olarak.
ama buzdolaplarında hayvan ölüleri var. kırmızı, beyaz, pempe renkli, kemikli. vegan/vejetaryenlerden başka kimse uyanamıyor mu bu duruma gerçekten? jeffrey dahmer, idi amin'i çağrıştıracak bir günlük yaşam pratiği bu.
ama aynı ceset istifçilerinin evin içinde gezen, bir ara masaya, tezgaha zıplamış hane kedisi, köpeği görünce bir midesi bulanıyor; hepsi yüzünü ekşitiyor, seni hijyeni ihlal etmekle vs itham ediyor. aman o kedi bi gelmesin mutfağa! bi ayılma bi bayılma.
çok büyük kandırılmışız yıllarca. bunu anlattığında da anlayası gelmiyor hiçbirinin.
