türcü söylem, cinsiyetçi, ırkçı söylemlere benzer şekilde, insanın diğer türlere olan üstünlüğü sanrısını dilin kullamı ile de pekiştirir. İnsan ve hayvan arasına konan psikolojik mesafe dil yardımı ile de güçlendirilirken, insanın biricikliği, üstünlüğü düşüncesi dilde yeniden üretilir; ve bu durum tahakkümü, sömürüyü normalleştiren, meşrulaştıran karnizmi yeniden destekler.
İnsan kendisini, insan olmayan hayvanlardan dil yolu ile de uzaklaştırır. İnsan, Kötü olarak tanımladığı, varlığından ya da ifadesinden hoşlanmadığı eylem ve durumları hiyerarşide kendisine göre altta gördüğü hayvanlarla ilişkilendirerek dile yansıtır. Ve düşüncede, toplumsal normda kurduğu bu algıyı dille ifadesinde destekleyerek hiyerarşiyi güçlendirir. Domuz gibi terlemek, hayvan gibi yemek, öküz gibi bakmak, eşek gibi razı gelmek, it gibi gezmek, beygir gibi işemek, köpek gibi gelmek (köpek gibi gelecek vb), hayvan gibi s….… vb.
İnsan ve hayvan arasındaki ayrımı güçlendirmek için, aynı uzuv vücut parçası ya da aynı eylem, dilde farklı biçimlerde ifade edilir. İnsanlar ölür, hayvanlar telef olur; insanların cesetlerinden, hayvanların leşlerinden bahsedilir; insan toplulukları grup olarak ifade edilirken, hayvan toplulukları sürüdür; insanlar cinsel birliktelik yaşarken, çocuk sahibi olurken; hayvanlar çiftleşir ve ürer. Dil, türcülüğü destekler, normalleştirir, meşrulaştırır. Dildeki türcü söylemler, Cinsiyetçi ırkçı söylemlere benzer şekilde, alt sınıf olarak değerlendirdiğini değersiz, ikincil, aşağılık ve öteki gösterir.
Not: Dildeki türcü söylemler ile ilgili olarak Dunayer’in çalışmaları kaynak oluşturabilir.
Dunayer, J. (1995) Sexist Words, Speciesist Roots.
Dunayer, J. (2001) Animal Equality: Language and Liberation.
